To bardziej międzywojenna miejska willa niż ziemiański dwór, wzniesiona około 1925 roku, piętrowa, nakryta dachem łamanym, z częścią środkową ujętą parami pilastrów dźwigających odcinki belkowania. Powyżej wystawka dachowa zwieńczona trójkątnym frontonem z owalnym okienkiem w tympanonie. Nieco charakteru nadaje tej przysadzistej budowli pseudotermalne okienko wystawki, przypominające podobny motyw w Iwaszkiewiczowskim międzywojennym dworze w Podkowie Leśnej-Stawisku. W elewacji ogrodowej półkolisty czterokolumnowy portyk w wielkim porządku wspierający balkon. Dwór w Wólce Przybojewskiej ilustruje tę samą tendencję, z którą już od początku XX wieku mamy do czynienia w Woli Boglewskiej, Wsole, Zdunowie czy Wiązownie – aplikowanie wzorów architektury miejskiej w budownictwie ziemiańskim.
W końcu XVIII wieku Wólka Przybojewska była własnością Złotowskich, w 1909 roku Antoniego, Bronisława i Stefana Dębskich, a w końcu lat dwudziestych XX wieku Stanisława Okólskiego. Majątek liczył wówczas 180 hektarów.
Dom zaniedbany. Przyzwoicie utrzymane resztki parku. Obiekt niedostępny, widoczny z większej odległości. Ośrodek Rehabilitacyjno-Readaptacyjny dla Młodzieży.